Atrakcyjnośc fizyczna – to spostrzeganie danej osoby jako ładnej (wysoka atrakcyjność fizyczna) bądź brzydkiej (niska a. f.). Atrakcyjnośc fizyczna wpływa na to jak człowiek jest widziany także w innych sferach życia. Osoba ładna jest często uważana za bardziej serdeczną, wrażliwą, towarzyską, miłą. Osoby ładne są uznawane za bardziej szczęśliwe i są lepiej traktowane. O ile nie traktują swojej urody instrumentalnie ich naganne uczynki są łatwiej puszczane w niepamięć, łatwiej także uzyskują pomoc od innych. Ładne dzieci otrzymują lepsze stopnie, ładni mężczyźni wyższe pensje, a ładne kobiety prędzej wychodza za mąż i to za bogatszych i lepiej wykształconych mężczyzn. W małżeństwie ładniejszy małżonek ma zazwyczaj więcej do powiedzenia. Atrakcyjność fizyczna zatem w szerokim spektrum wpływa na spostrzeganie osoby, natomiast jedyny obiektywny wskaźnik różniący osoby ładne od brzydkich, dotyczy tego, że te pierwsze są bardziej śmiałe i skuteczne w kontaktach społecznych, co prawdopodobnie wynika z większej ilości pozytywnych doświadczeń społecznych w przeszłości.

Atrakcyjnośc fizyczna – przyczyny spostrzegania osób ładnych

Atrakcyjnośc fizyczna wywiera wpływ na ocenę umiejętności społecznych i ocenę globalną, jednak to osoby ładne częściej są postrzegane jako bardziej próżne, zarozumiałe czy niewierne. Stereotyp osoby ładnej związany jest z pozytywną reakcją emocjonalną na taką osobę. Różnica w spostrzeganiu osób ze względu na ich atrakcyjność fizyczną wiąże się więc z oznakowaniem afektywnym danego człowieka. Osoby ładne wywołują w nas pozytywne emocje, tworzymy zatem wstępną hipotezę o tej osobie, która będzie pozytywna. W związku z tym późniejsze zachowania tej osoby będziemy skłonni interpretować bardziej pozytywnie – wiąże się to z mechanizmem tendencyjnego sprawdzania hipotez.

Literatura:

„Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej” B. Wojciszke str. 286-289