Atrybucje nieprzystosowawcze – jeden z procesów poznawczych, polegający na tworzeniu nieprawidłowych, nieadaptacyjnych przekonań o związkach przyczynowo-skutkowych dotyczących sytuacji doświadczanych przez jednostkę. Irracjonalne atrybucje, wraz z przekonaniami o podobnym charakterze, zniekształceniami pamięciowymi, dysfunkcjonalnymi oczekiwaniami, błędnymi rozumowaniami, nieprzystosowawczą uwagą i tzw. strategiami prowadzącymi do porażki stanowią najpopularniejsze przykłady czynników przekształcanych w toku terapii behawioralno-poznawczej. Do przekonań, które możemy zaliczyć do nieprzystosowawczych atrybucji, zaliczamy na przykład opinię: „kiedy coś mi się nie udaje, to moja wina; kiedy odnoszę sukces, to przypadek”.

O.P. John, L.A. Pervin „Osobowość. Teoria i badania” Wydanie ósme, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2002, s. 551.