Dwuprocesualny model inteligencji
Model teoretyczny autorstwa Baltesa (1987), powstały w wyniku inspiracji pracami Cattella i
Horna; zakłada on, że struktura inteligencji jest sumą dwóch aspektów. Pierwszym z nich jest
mechanika inteligencji, dotycząca procesów informacyjnych o charakterze elementarnym, a więc
takich, które nie podlegają zmianom w zależności od treści, które są uniwersalne i biologicznie
wrodzone. Różnice indywidualne w ich zakresie związane są z wpływem czynników genetycznych.
Drugim aspektem jest pragmatyka inteligencji. Obejmuje ona wiedzę proceduralną i faktualną,
które cechuje zależność od kontekstu kulturowego oraz bogactwo treści; różnice indywidualne w
ich zakresie są związane z doświadczeniami jednostki. Według Baltesa to drugi aspekt jest
obszarem, w ramach którego należy poszukiwać pozytywnych zmian okresu starości.
Trempała Janusz, Psychologia rozwoju człowieka, podręcznik akademicki, Warszawa:
Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 425.