Dychotomia stowarzyszenie-wspólnota
Popularna koncepcja socjologiczna (Toennies, 1988), według której stowarzyszenie i wspólnota
stanowią dychotomiczne aspekty rzeczywistości społecznej. Stowarzyszenie ulega rozwojowi
wskutek częściowego zaangażowania jednostek, podejmujących się kolejnych ról. Wspólnota z
kolei zawiązuje się w wyniku relacji pomiędzy należącymi do niej jednostkami. Relacje te są
konsekwencją zaangażowania całościowego. Czas trwania wspólnoty jest zależny od woli jej
uczestników, najczęściej jednak ma charakter trwały, tym samym gwarantując jednostkom wysoki
poziom satysfakcji, wynikający z przynależności do tej grupy.
Trempała Janusz, Psychologia rozwoju człowieka, podręcznik akademicki, Warszawa:
Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 383.