Model strategiczny – jest rozwinięciem modelu interakcyjno-komunikacyjnego w połączeniu z elementami hipnoterapii Ericksonowskiej. Model strategiczny zakłada, że u podłoża każdej interakcji leży rywalizacja o kontrolę nad definiowaniem relacji. W modelu tym zachowania objawowe rozumiane są jako nieadaptacyjny sposób na kontrolę innych członków rodziny. Jako kluczowe dla oceny funkcjonowania systemu model strategiczny uznaje panującą hierarchię i jej zgodność z modelem danej kultury. Zaburzenia hierarchii takie jak hierarchia podwójna lub niespójna, rywalizacja pomiędzy rodzicami o władzę, przekazanie przez nich odpowiedzialności dzieciom lub dziadkom, czy koalicje międzypokoleniowe mogą być przyczyną dysfunkcji rodziny i objawów jej członków. Wynika to z rozumienia objawów jako sposobu wpływu na zachowanie swoich bliskich, w sytuacji która dla osoby jest nie do zniesienia i nie posiada ona innych możliwości jej poprawy. Model strategiczny w terapii wiąże się z zastosowaniem interwencji paradoksalnych, które są odpowiedzią na ów paradoksalny status objawów – jednocześnie będących problemem i rozwiązaniem innej trudności. Dla opracowania strategii terapeutycznej kluczowe jest więc rozpoznanie sekwencji interakcji stojącej za objawem.

Cierpiałkowska, L., Sęk, H. (2016) Psychologia kliniczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, str. 187