Osobowość obsesyjno – kompulsyjna – Zaburzenie osobowości, w którym pacjent odczuwa przemożną potrzebę sprawowania kontroli nad sobą i swoim otoczeniem, która utrzymuje się przez całe życie, utrudniając mu normalne funkcjonowanie. Popularne są obsesje na punkcie porządku czy pracoholizm. Nadmierny perfekcjonizm i nieadekwatna koncentracja na nieistotnych detalach uniemożliwiają pacjentowi wydajną pracę, szczególnie, że zazwyczaj żąda, by inni wykonywali zadania podobnie, jak on. Taki pacjent może poświęcać bardzo dużo czasu na zupełnie niepotrzebne z punktu widzenia zadania czynności. Niemożliwa do zaspokojenia potrzeba dokładności prowadzi do niezadowolenia i depresji. Trudność w kontaktach interpersonalnych zwiększają cechy takie jak skłonność do realizowania, sztywność, brak elastyczności i spontaniczności, skłonność do oceniania i pouczania innych. Zaburzenie ma charakter rodzinny, częściej pojawia się u mężczyzn i jest stosunkowo powszechne.

 

James Morrison: DSM-5 bez tajemnic. Praktyczny przewodnik dla klinicystów, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 616.