Realne Ja
Ja realne jest konstruktem odzwierciedlającym przekonanie jednostki o tym, jaka jest.
Rozbieżność między Ja realnym a Ja idealnym określa poziom samooceny osoby. W przypadku
niewielkiej różnicy między poziomem oceny siebie a poziomem oczekiwań wobec siebie nie jest
duża, jednostka ma satysfakcjonujący poziom satysfakcji z siebie i poziom poczucia własnej
wartości. Ja realne zawiera ocenę lub wiedzę jednostki na temat jej cech, wyglądu ciała, tożsamości,
zdolności, potencjału samoregulacji, które jednostka odnosi do właściwości innych ludzi oraz norm
kulturowych.
Trempała Janusz, Psychologia rozwoju człowieka, podręcznik akademicki, Warszawa:
Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 251.